Σεβαστοί Πατέρες, Εντιμότατοι Άρχοντες, Κυρίες και Κύριοι.
Με χαρά θα αναφερθώ εν συντομία στο βίο και την πολιτεία του Αγίου Δαμιανού, κτίτορος της Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Ανατολής.
Ετούτος ο Άγιος εγεννήθη εις το Ρίχοβον Καρδίτσας περί το 1510 από ευσεβείς γονείς. Εις νεαράν ηλικίαν αναχώρησε διά το Άγιον Όρος. Εμόνασε είς το κοινόβιον του Φιλοθέου και σύντομα αγάπησε την ασκητική ζωή, ζήσας επί τριετίαν κοντά στον αναχωρητήν Δομέτιον.
Αργότερα ως δόκιμος Γέροντας, αναχωρεί από τον Άθωνα και περιέρχεται τα μέρη της δευτέρας Θετταλίας, Όλυμπον, Κίσσαβον και Άγραφα, κηρύττων τα αναγκαία προς σωτηρίαν εις τους υπόδουλους Ρωμιούς. Τελευταία διωκώμενος ήλθεν πάλιν είς τον Κίσσαβον. Εκεί, ωκοδομήσας κοινόβιον Μονήν του Τιμίου Προδρόμου και πολλούς μοναχούς συνάξας περί αυτόν, μόνος τας ευχάς προς Κύριον εις κοντινόν σπήλαιον ανέπεμπε, μη διαλίπων το ιεραποστολικόν – κατηχητικόν του έργον. Ερχόμενος προς τούτο εις Βουλγαρινή συνελήφθη υπό των Τούρκων, και εφυλακίσθη. Τη 14η Φεβρουαρίου 1568 αφού απηγχονίσθη εις Λάρισαν, εκάη το ιερόν του λείψανον και ερρίφθη η στάχτη εις τον παρακείμενον Πηνειόν.
Από την Ιερά Μονή του Προδρόμου με κατεύθυνσιν προς τα δυτικά (στη θέση «Τσιγγενέ») υπάρχει εις την βάση τεραστίου βράχου και διαμορφώνεται εντός φυσικού κοιλώματος το Ασκηταριό. Τούτο φράσσεται από κάθε πλευρά με τοίχους αργολιθοδομής. Είσοδος μικρά υπάρχει εις την νότιαν πλευράν. Ο εσωτερικός χώρος απαρτίζεται από μικρό κελλί και μικρότατον ναΐσκον. Το ναΰδριον έχει κτισμένη ανατολικά κόγχη Αγίας Τραπέζης με μικρότατο τζαμωτό παράθυρο στο κέντρο προς φωτισμό.
Ο περιβάλλων χώρος προς ανατολάς είναι θαμνώδης και λίαν επικληνής προς χαράδρα, η οποία χωρίζει τον βράχον από την απέναντι δασώδη βουνοπλαγιά του μοναστηριού. Εκ της θέσεως εις την οποία ευρίσκεται το ασκηταριό φαίνεται ευκρινώς το μοναστήρι. Ο ήλιος φωτίζει και θερμαίνει το απαρηγόρητο αυτό ασκητήριο μέχρι τις 11.30 π.μ.
Στα συναξάρια του 16ου αιώνος και κατά διήγησιν του μακαριστού Κυριαζή Σωτηρίου, ο οποίος ενθυμείται τα όσα ο μακαριστός Στέργιος Παπαδημητρίου του έλεγε, πληροφορούμεθα ότι ο όσιος Δαμιανός επανέκτησε προϋπάρχον μοναστήρι του 11ου/12ου αιώνος και ότι ασκήτευσε στην θέση «Δογαντζή» 18 χρόνια.
Πηγαίο νερό έπαιρνε ο όσιος από το κοντινό σπήλαιον «Κιούγκι» εις την απέναντι ρεματιά, κάτω από τα χωράφια των αδελφών Τσίνα. Χαμηλότερα μάλιστα υπάρχει ένα δεύτερο σπήλαιο, η τρύπα του «Πούλα», εις το οποίο έστελναν τους υπό κανόνα τελούντας μοναχούς.
Ο Άγιος Δαμιανός έρχεται ως ιεραπόστολος εις την Θεσσαλίαν μετά τον εν Ολύμπω Άγιο Διονύσιον και πρίν τον Άγιο Συμεών τον μονοχίτωνα, οι οποίοι, ως και ο Δαμιανός είναι Αγιορείται εκ της Ιεράς Μονής του Φιλοθέου.
Δεν είχε την προαίρεση να μαρτυρήση, αλλά σκοπός του ήτο να βοηθήσει εν πράξει και λόγω το υπόδουλον γένος. Είναι λοιπόν φυσικόν να ασκεί την αποστολή της διδαχής και κατηχήσεως και παράλληλα να ασκητεύει.
Το μοναστήρι του Προδρόμου μετά από αλλεπάλληλες μετακινήσεις του Αγίου, έρχεται ως τελευταίος σταθμός πολυετούς πορείας, ένεκα των διωγμών υπό των Τούρκων, οι οποίοι σαφώς ερεθίζοντο από την διδασκαλία του.
Πιστεύω ότι ο Άγιος χρησιμοποιούσε όπου ευρίσκετο χώρους άσκησης. Στα μέρη της Καρδίτσας την Ι.Μ. Πελεκητής, ούτως ώστε οι αγιογράφοι να τον εικονίζουν ως κτήτορα αυτής, ενώ κτήτωρ της μονής ήτο ο Πορφύριος, καθώς μαρτυρεί Μολυβδόβουλον Πατριαρχικό Συγγίλιο, του Πατριάρχη Ραφαήλ Β΄, της Ι.Μ. Βατοπεδίου, εν έτει 1606. Η παράδοση όμως και η εικονογραφία πιστοποιούν ότι ο Άγιος Δαμιανός είχε πνευματική σχέση με τον Κίσσαβο. Το υψόμετρο, ως μέσον αποφυγής των διωκόντων Τούρκων, και το κοινόβιο, σε συνδυασμό με το ευλογημένο ασκηταριό ασφαλώς ανέπαυαν την ψυχή του Αγίου, ο οποίος τελικά ως μάρτυρας τη προαιρέσει αξιούται μετά ταύτα και του μαρτυρίου.
Όπως έχουμε καταδείξει, στη περιοχή μας τιμάται εξαιρετικά ο Άγιος. Έχουμε εικόνες στο μοναστήρι και στο μουσείο της Σελίτσανης. Τοιχογραφίες κτητορικές στον Άγιο Παντελεήμονα Ανατολής εις την Ι. Μονή Γενεθλίων της Θεοτόκου Ανατολής, και στην Ι.Μ. Κοιμήσεως Πολυδενδρίου.
Η μνήμη του ως κτήτορος Ι. Μονής εορτάζεται την Β΄ Κυριακή μετά των Αγίων Πάντων, κατά το τυπικό του Αγίου Όρους.
Αγιόφιλοι Ακροαταί, σας θυμίζω ότι, μεγάλες μορφές, οργανωταί της μοναχικής πολιτείας, διέρχονται τις βουνοπλαγιές της Αγιάς «του όρους των Κελλίων»: Όσιος Χριστόδουλος ο εν Πάτμω, ο οποίος παρεκλήθη υπό του αυτοκράτορος Αλεξίου του Κομνηνού όπως αναλάβη την κηδεμονία των μοναχών εις το Όρος των Κελλίων το 1083 μ.Χ. Οι Σωφρόνιος και Βαρνάβας, οι οποίοι έσπευσαν να προσκυνήσουν άνδρας ασκητάς με διορατικόν χάρισμα και τα λείψανα του οσίου Βαρβάρου (τοιχογραφία Ναός του Σωτήρως). Οι Αγιορείται Θεόδωρος και Συμεών, κτίτορες του Μεγάλου Σπηλαίου, εξερχόμενοι του Αγίου Όρους εθεώρησαν ως φυσικήν οδόν πορείας τους το Όρος των Κελλίων δηλαδή τις ανατολικές πλευρές του Κισσάβου (Ασκηταριά Αγίων Αναργύρων έως το Ασκηταριό στο Ομόλιο), «εις το οποίον έφθασαν δια να νουθετήσουν και να παρακινήσουν τους μοναχούς και ερημίτας του τόπου εκείνου εις τον όμοιον ζήλον της ευσεβείας». Χαρισματούχοι ασκηταί, ως ο Θεοδόσιος, αποδεικνύουν σαφώς ότι η μορφολογία του εδάφους, οι κλιματολογικές συνθήκες κ.α. πλεονεκτήματα ελκύουν πολλούς μοναχούς εις κατοίκησιν του όρους, το οποίον κατά την Υποτύπωσιν (Διαθήκη) του οσίου Χριστοδούλου [(1091), «Μοναχοίς δε άρα τούτο πάλαι έφυκεν ανακείμενον»]. Ομοίως και εις το εγκώμιον Αθανασίου Αντιοχείας (1143-1156) «Μέχρι του νυν εστίν αριθμόν υπερβαίνον μοναζόντων πλήθος ενδιαιτώμενον». Ασκητήρια εις άλλα σημεία του όρους των Κελλίων, βυζαντινά ή νεώτερα, είναι τα ασκητήρια των Αγίων Αναργύρων Αγυιάς, του Αγίου Παντελεήμονος Μελίβοιας της Αναλήψεως Αετολόφου, και της Αγίας Παρασκευής Ομολίου.
Ταύτα εις τοσούτον …….. τα χρόνια πέρασαν, όταν Αγιορείται Μοναχοί δαπανείσαντες χρυσόν ωκοδόμησαν ενδιαιτήματα τα οποία εγκατέλειψαν ……. Μοναχές, με ευλογία Αγιορείτου Πνευματικού Πατρός Δοσιθέου (το όνομα), εγκαταβιούν από 2000. Η πρωτοβουλία τους να αναστηλώσουν το Καθολικό της Ιεράς Μονής εκ βάθρων είναι γιγάντιο τόλμημα και Θεού δώρο. Ο Άγιος Δαμιανός αγάλλεται και εμείς θαυμάζουμε των Μοναζουσών την ανδρεία. Είθε το Νέο Έτος 2016 να αξιωθούμε να λειτουργήσουμε στον ανακαινισθέντα Ναό «Τιμίου Προδρόμου» της Ιεράς Μονής Σελίτσανης.
Σας ευχαριστώ,
Καλή Ακρόαση των Ύμνων, Καλά Χριστούγεννα.