Μεταξύ της Παναγίας και του Αγίου Νικολάου, σε απόσταση 30-40 μέτρων συναντήσαμε τα ερείπια των Αγίων Θεοδώρων, τα οποία επιτρέπουν να σχηματίσει κάποιος σαφή εικόνα για την αρχιτεκτονική μορφή του μνημείου. Ήταν ένας μονόχωρος ναός με αρκετά ευρύχωρο νάρθηκα. Οι τοίχοι του όλοι σώζονται σε ύψος 1,80μ. – 2,50μ. Στην κόγχη στη θέση που συνήθως παριστάνονται οι ιεράρχες σώζεται τμήμα της κεφαλής ενός από αυτούς με το φωτοστέφανό του. Ο φόβος των φιδιών, τα οποία φανερά χαίρονταν τον ήλιο στο χώρο του ναού, μας ανάγκασε να στεκόμαστε στο πλάτος των όρθιων τοίχων, από όπου φωτογραφήσαμε και αρχιτεκτονικά μέλη από παλαιότερο μνημείο. Ο νάρθηκας στο βόρειο και στο νότιο τοίχο έχει πεζούλια σε όλο το μήκος του. Ο ναός ολόκληρος περιβάλλεται από τοίχο, ο οποίος σώζεται σε διάφορο ύψος σε όλες τις πλευρές. Ανατολικά από το κέντρο της κόγχης ξεκινάει ένας τοίχος 2μ. στο μήκος, ο οποίος με τοίχο από βόρεια και ανατολικά αποτελούσε το οστεοφυλάκιο του ναού.
Για το ναό αυτό δεν βρήκαμε τίποτε δημοσιευμένο στα νεότερα χρόνια. Ο Ν. Γιαννόπουλος δεν το επισκέφθηκε. Φαίνεται ότι ούτε την ύπαρξή του γνώριζε, επειδή δεν αναφέρει, στο σχετικό με το Βαθύρεμα σημείωμά του το ναό, όπως έκανε για τον Άγιο Αθανάσιο, τον οποίο δεν είχε το χρόνο να επισκεφθεί.