Σε μικρή απόσταση, νοτιοδυτικά της Μονής της Παναγίας (Αγίου Δημητρίου) βρίσκονται τα ερείπια της Μονής των Αγίων Αποστόλων, τα οποία είναι μεν γνωστά στην επιστημονική κοινότητα, από το 1928, όπου εντοπίσθηκαν από το Γ. Σωτηρίου, αλλά παραμένουν ως τώρα επιστημονικά αναξιοποίητα, καθώς μέχρι πρόσφατα ήταν απρόσιτα στους μελετητές εξ αιτίας της πυκνής βλάστησης που καλύπτει την περιοχή. Τα ερείπια του καθολικού της Μονής υψώνονται στο μέσο της βλάστησης αυτής. Η δημοσίευση του ναού από το Γ. Σωτηρίου περιορίζεται σε μία σύντομη ανα-φορά και μία κάτοψη, η οποία χαρακτηρίζεται από σοβαρές παρανοήσεις και λάθη. Το καθολικό είναι ένας μετρίου μεγέθους (7,50Χ9,50 περίπου μέτρων) ναός αθωνικού τύπου, δηλαδή, σύνθετος τετρακιόνιος σταυροειδής εγγεγραμμένος με πλάγιες κόγχες, στον οποίο έχουν, προστεθεί σε μεταγενέστερη εποχή, ένας ευρύς νάρθηκας (λιτή) με όροφο. Ο τελευταίος είχε ξύλινο πάτωμα και μία στοά, η οποία περιέβαλε τη λιτή, τουλάχιστον από τα δυτικά και τα βόρεια, καταλήγοντας σε ένα μονόχωρο δρομικό θολωτό παρεκκλήσιο προσκολλημένο στη βόρεια πλευρά της λιτής. Από την εξέταση των μορφολογικών και κατασκευαστικών στοιχείων του συγκροτήματος προκύπτει ότι αυτό χρονολογείται, αναμφίβολα, στην εποχή της Τουρκοκρατίας, ίσως στο 17ο αι και όχι στη βυζαντινή εποχή, όπως είχε θεωρήσει ο Γ. Σωτηρίου.