Το μοναστήρι της «Παναγίας» βρίσκεται σε βαθιά χαράδρα νοτιοανατολικά του χωριού Ανατολή (Σελίτσανη), μεταξύ των θέσεων «Καρπούζα» και «Γερακοβούνι». Εικάζεται ότι κτίσθηκε περί το 1520 κατά πληροφορία του ιερομονάχου Παπαθεοφίλου, ο οποίος εμόνασε αρχικά στο εν λόγω μοναστήρι και εν συνεχεία στο μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου Ανατολής.
Η Ιερά Μονή της Παναγίας είχε σαράντα περίπου κελλιά και μεγάλη ακίνητη περιουσία, μεγάλο αμπελώνα στα «Καλύβια» το λεγόμενο «Παναΐτικα», ένα λιβάδι μεταξύ του χωριού και της μονής, 800 στρέμματα αγρών, 5.000 ελαιόδενδρα στη Σωτηρίτσα (Κάπιστα) και ένα χειροκίνητο ελαιοτριβείο στο Μεταξοχώρι (Ρέτσανη). Είχε, επίσης, περισσότερα από 1.000 αιγοπρόβατα και λίγα βοοειδή.
Το μοναστήρι πυρπολήθηκε κατά το 1850 από τον ηγούμενο Ιγνάτιο για να συγκαλύψει πολλές οικονομικές ατασθαλίες και χρέη, προς το μεγαλοκτηματία Χατζηλάζαρο. Μετά από τη καταστροφή η μονή προσαρτήθηκε στην Ι. Μονή του Προδρόμου, η οποία διόρισε επίτροπο τον ιερομόναχο Παπαϊωάννη Παπακυριαζή, ο οποίος ανέλαβε τη διακονία της εκ νέου ανεγέρσεως της μονής. Ο δραστήριος ιερομόναχος, ενεργώντας εράνους και αξιοποιώντας τα εκ των κτημάτων της μονής εισοδήματα, κατόρθωσε να οικοδομήσει την εκκλησία, 10 κελλιά και την αποθήκη. Ακολούθως η ανακαινισθείσα μονή αποτέλεσε μετόχιο της μονής του Προδρόμου στο οποίο εγκαταβιούσαν 2-3 μοναχοί.
Πριν από τον ηγούμενο Ιγνάτιο (1850) και το διάδοχό του, π. Παπακυριαζή, υπήρξε ο ηγούμενος Συμεών (1820) ο οποίος αλληλογραφόντας με το διευθυντή του συνεταιρισμού των Αμπελακίων την 19η Δεκεμβρίου 1820 ως εγγυητής, υπογράφει: «ηγούμενος Συμεών της Παναγίας σελίτζανης».