«Κοντά στο χωριό Σκήτη, στο ανατολικότερο άκρο του ναχιγιέ της Καστρίτσας, υπήρχε ένα μοναστήρι αφιερωμένο στον Σωτήρα. Σήμερα σώζεται μόνον το αγιωνύμιο Σωτήρος, σε απόσταση 1 1/2 χιλμ. ανατολικώς του οικισμού. Εδώ υπάρχουν ακόμη και τα λείψανα μιας βρύσης, η οποία βρισκόταν στο χώρο του μοναστηριού, με παροχή του νερού μιας πηγής στα νοτιοδυτικά του, που μεταφερόταν εκεί με πήλινους υδροσωλήνες (κιούγκια)».
Μετά τις αναφορές του M. Kiel, για την αύξηση της παραγωγής στο χωριό Σκήτη, μεταξύ των ετών 1506-1570, ο έμπειρος ιστορικός κρίνει ότι: «Η κοινωνία της Σκήτης άνετα μπορούσε να διαθέσει χρήματα για το κτίσιμο και τη συντήρηση ενός μοναστηριού». Και εύστοχα πιστεύει ότι: «Η πολύ μικρή απόσταση από το χώρο, όπου υπάρχουν τα βυζαντινά ασκηταριά των Αγίων Αναργύρων, στα οποία διαπιστώνεται διαρκής παρουσία μοναχών από τον 12ο μέχρι τα μέσα του 16ου αι., μπορεί να οδηγήσει στη σκέψη, ότι πιθανώς έχουμε και εδώ ένα από τα καλύτερα δείγματα, για κάποιο βαθμό συνέχειας μεταξύ των μοναστικών κοινοτήτων του Όρους των Κελλίων και των μονών της Οθωμανικής περιόδου. Σε διάστημα μικρότερο των είκοσι χρόνων, μετά την απογραφή του 1571, εμφανίζεται απέναντι από τα ασκηταριά, στα δυτικά τους, το μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων. Το αναφέρουν ο Νικ. Νικονάνος καθώς και οι J. Koder και F. Hild μαζί με τα δύο ασκηταριά, το ένα των οποίων κοσμείται με τοιχογραφίες του 12ου έως και του 16ου αιώνα. Η μονή αυτή κτίσθηκε το έτος 1588, καθώς αναφερόταν σε επιγραφές που έχουν καταστραφεί και τις οποίες τμηματικά ή ολοκληρωμένες έχουμε στη διάθεσή μας».