Στις νοτιοανατολικές παρυφές της Σωτηρίτσας (Κάπιστα) σε ένα ωραίο πλάτωμα του Κισσάβου βρίσκεται το μεταβυζαντινό ναΰδριο του Σωτήρος και γύρω από αυτό διακρίνει κανείς υπολείμματα τοίχων με ισχυρό συνδετικό κονίαμα και ένα μεγάλο αριθμό βυζαντινών οπτοπλίνθων και κεραμιδιών. Το ναΰδριο είναι ένα μικρό μονοθάλαμο ξυλόστεγο κτίσμα, εσωτερικών διαστάσεων (4,05Χ3,00 μ.) περίπου, που απολήγει στα ανατολικά σε ημικυκλική κόγχη. Στα δυτικά φέρει νάρθηκα, εσωτερικών διαστάσεων (3,55Χ3,20 μ.), ανοιχτό στη νότια πλευρά. Ο κυρίως ναός έχει σήμερα μόνο μια είσοδο στα δυτικά, ενώ παλαιότερα είχε και μία στα νότια. Η δεύτερη αυτή είσοδος είναι κτισμένη και έχει μετατραπεί το επάνω τμήμα της σε τετράγωνο παράθυρο πλάτους μόλις 0,44 μ. Άλλα δύο μικρά τετράγωνα παράθυρα στη νότια πάλι πλευρά, είναι επίσης κλεισμένα, ενώ ένα τέταρτο, πολύ στενό στην κόγχη του Ιερού διατηρείται ανοιχτό και φέρει στη μέση, σε δεύτερη χρήση, έναν αμφικιονίσκο με το κιονόκρανό του.
Η τοιχοδομία είναι σχετικά πρόχειρη με συλλεκτές πέτρες, ανάμεσα στις οποίες παρεμβάλλονται βυζαντινοί οπτόπλινθοι πάχους (3,5 – 4 εκατ.) και (6 – 7 εκατ.), μεσοβυζαντινά αρχιτεκτονικά μέλη και ορθογωνισμένοι πωρόλιθοι. Οι πωρόλιθοι αυτοί βρίσκονταικυρίως στη δυτική άκρη του νότιου τοίχου και σχεδόν σε ολόκληρη τη δυτική όψη του κυρίως ναού, όπου η τοιχοδομία έχει μορφή πλινθοπερίκλειστη.
Το ενδιαφέρον, όμως, στη θέση αυτή της Όσσας, δεν είναι το ίδιο το μεταβυζαντινό εξωκκλήσι, αλλά κυρίως τα μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη, που σε δεύτερη χρήση είναι εντοιχισμένα στο ναΰδριο. Τα μαρμάρινα αυτά κομμάτια – αμφικιονίσκοι παραθύρων, μαρμάρινα γείσα, τμήματα μαρμαρίνων θυρωμάτων, κιονόκρανα κ.λ.π. – προέρχονται από κάποιο μεσοβυζαντινό ναό και σε συνδυασμό με τα άφθονα υπολείμματα τοίχων και τους διάσπαρτους στην περιοχή οπτόπλινθους υποδηλώνουν, ότι στη θέση αυτή υπήρχε μια βυζαντινή μονή. Εξ άλλου στην πλευρά αυτή της Όσσας ο Ν. Γεωργιάδης είχε δει, πριν από έναν αιώνα, «ερείπια πολλών μοναστηριών». Τέλος αξίζει να σημειωθεί ότι το σλαβικό Kapiste, από το οποίο πιθανόν να προήλθε το παλιό όνομα του χωριού Κάπιστα, σημαίνει θυσιαστήριο, βωμός, εκκλησία, πράγμα που ενισχύει την άποψη ότι εδώ, που μέχρι τον περασμένο αιώνα ήταν τσιφλίκι, υπήρχε ένα βυζαντινό μοναστήρι.